Osteochondrose van het lumbosacrale gebied is 
tussenwervelschijfziekte in de onderrug, de oorzaak van pijn in de onderrug, bil en been.
Pijnsyndromen bij deze ziekte worden gediagnosticeerd als radiculitis, lumbale neuralgie, ischias, lumbago, lumbodynie. Pijnstillende zalven en kompressen voor deze syndromen hebben slechts een tijdelijk effect. Dit is niet altijd een ontsteking, maar altijd een compressie van de zenuwwortel in het lumbosacrale gebied.
De effectiviteit van de behandeling van lumbale osteochondrose in onze kliniek bedraagt meer dan 96-97%. Dit betekent blijvende, positieve resultaten die lang aanhouden.
Waarom zijn zalven en blokkades gevaarlijk voor osteochondrose van de lumbale wervelkolom?
Verdovingsblokkades geven een meer uitgesproken effect, maar hebben hetzelfde nadeel als zalven. Ze elimineren de ziekte niet, maar beïnvloeden alleen de symptomen. Dit is hun gevaar. Het proces van schijfvernietiging gaat immers met dezelfde snelheid door. Na verloop van tijd neemt het risico op hernia en invaliditeit toe. Aandoeningen van het urogenitale systeem worden toegevoegd, impotentie bij mannen, gynaecologische problemen bij vrouwen.
Pijn is niet het gevaarlijkste bij lumbale osteochondrose. Veel gevaarlijker zijn de complicaties, waartegen noch zalven noch pijnstillende blokkades beschermen. De enige remedie hiertegen is een complexe behandeling met behulp van reflexologie- en fysiotherapiemethoden, waaronder acupressuur en acupunctuur.
Osteochondrose en ziektefactoren
Osteochondrose van het lumbosacrale gebied betekent veranderingen in de tussenwervelschijven die in verschillende fasen optreden. De belangrijkste redenen voor deze veranderingen zijn gebrek aan voeding en hoge stress. Een normaal metabolisme zorgt voor de vernieuwing van bindweefsel als deze verslijt. De vertraging en verslechtering ervan betekent dat de schijven geen tijd hebben om te updaten, hun structuur en eigenschappen zijn beschadigd.
De belangrijkste factor bij de ontwikkeling van de ziekte is een sedentaire levensstijl, chronische spierspanning en aanhoudende spierspasmen in de onderrug. De in- en uitstroom van bloed in het wervelkolomgebied verslechtert en er treedt stagnatie op. De schijven hebben geen normale bloedtoevoer, collageen en zuurstof en hun metabolisme verslechtert.
Bovendien verhoogt een sedentaire levensstijl de belasting van de tussenwervelschijven in het lumbosacrale gebied aanzienlijk.
De tweede belangrijkste factor is overgewicht. Het verhoogt de druk op de tussenwervelschijven aanzienlijk en veroorzaakt spierspasmen, spanning, stijfheid en spierstijfheid. Wanneer u ligt, stopt het gewicht met het uitoefenen van druk op de tussenwervelschijven, maar de spierspasmen blijven bestaan en blijven stress veroorzaken.
De leeftijdsfactor is ook van belang. Op oudere leeftijd treedt algemene uitdroging op. Bindweefsel, inclusief tussenwervelschijven, verliest vocht, droogt uit en verliest schokabsorptie. Dit verklaart de geleidelijke afname van de lengte bij oudere mensen.
Stadia van osteochondrose van het lumbosacrale gebied, symptomen
Het lumbosacrale gebied bestaat uit 5 lumbale wervels (L1-L5) en vijf gefuseerde sacrale wervels (S1-S5). Meestal treedt osteochondrose op aan de rand van deze structuren in het L5-S1-segment of in het onderste deel van de lumbale L3-L5.
In het vroege, eerste stadium van de ziekte treedt geleidelijke uitdroging van de schijven op. Hun waardevermindering neemt af en ze worden dichter, drogen uit en kunnen steeds minder goed overweg met lasten. Het drogen van de schijven leidt tot een afname van de hoogte van de openingen tussen de wervels. De wervellichamen komen dichter bij elkaar. Bij het buigen, tillen van zware voorwerpen of scherpe bochten van het lichaam is matige beknelling van de zenuwwortels mogelijk. Dit veroorzaakt lage rugpijn, die relatief snel verdwijnt.
Ook tocht, koude, harde wind of afkoeling van de onderrug kunnen een provocerende factor zijn. Koude veroorzaakt spierspasmen die de wervelkolom aanspannen, waardoor beknelde zenuwen en pijn ontstaan. Als de behandeling in de eerste fase wordt gestart, kan de ontwikkeling van osteochondrose worden teruggedraaid. Het probleem is dat maar weinig mensen in dit stadium met de behandeling van lumbale osteochondrose beginnen.
In de tweede fase van lumbale osteochondrose wordt de druk op de tussenwervelschijven zo sterk dat dit leidt tot uitsteeksel. Het heet uitsteeksel. Het uitsteeksel van de schijf kan in één richting worden gericht, of langs de gehele omtrek. In het eerste geval gaat het om een lateraal of dorsaal uitsteeksel, in het tweede geval om een diffuus uitsteeksel.
In dit stadium wordt de pijn intenser, langdurig of constant, pijnlijk. Gevoelloosheid verschijnt in het been, pijn langs de zenuw - in de bil, dij en tot aan het scheenbeen. Het gevoel in het been is verminderd, er is een gevoel van kippenvel, tintelingen van de huid, koudheid in het been, gevoelloosheid en koude in de tenen, spierzwakte van het been.
De gevaarlijkste symptomen treden op wanneer het ruggenmerg wordt samengedrukt wanneer de tussenwervelschijf naar achteren uitsteekt. Dit is een overtreding van het plassen, verslechtering van de potentie, gedeeltelijke verlamming van het been. In dit geval kunt u de behandeling niet langer uitstellen.
De derde fase van lumbale osteochondrose betekent de vorming van een hernia. Als de omvang niet te groot is en er weinig of geen compressie van het ruggenmerg is, kan de situatie zonder operatie worden gecorrigeerd. In ernstigere gevallen hoeft u alleen nog maar een deel van de schijf te verwijderen. Hierna moet u een behandeling ondergaan om de vorming van een hernia in aangrenzende segmenten te voorkomen.
Behandeling van osteochondrose van de lumbale wervelkolom
De behandelingskuur voor lumbale osteochondrose omvat 3-4 tot 10-11 sessies. Acute pijn wordt verlicht in 1-3 sessies. Een complexe behandeling vergt meer tijd, maar de resultaten houden veel langer aan.
Om acute pijn te verlichten maakt de arts gebruik van manuele therapie, acupressuur, acupunctuur en acupressuur met moxas. Allereerst moet hij er zeker van zijn dat er geen ernstige hernia of compressie van het ruggenmerg is. Dit wordt aangegeven door de aard van de symptomen, maar om helemaal zeker te zijn kan de arts een MRI voorschrijven.
Voordat de behandeling wordt gestart, stelt de arts een diagnose. Hij vraagt uitgebreid naar de aard van de klachten, waarna hij extern onderzoek doet. Door op punten in de buurt van de wervelkolom te drukken, vindt de arts gebieden met spierspanning, pijn en spasmen. Hierna test hij neurologische reflexen. Afhankelijk van het beeld van de ziekte gebruikt de arts bepaalde combinaties van procedures, acupunctuurregimes en acupressuur.
Acupunctuur
Om lumbosacrale osteochondrose te behandelen, brengt de arts naalden in, niet alleen in de lumbale regio, maar ook op distale punten van de armen, benen, voeten en hoofd. Met behulp van acupunctuur vermindert het ontstekingen en zwellingen wanneer zenuwwortels bekneld raken, vermindert het de spierspanning en verbetert het de bloedstroom. Het analgetische effect van acupunctuur voor lumbale osteochondrose is niet inferieur aan krachtige medicijnen.
Acupressuur
Verplicht onderdeel van de behandeling. Met behulp van Tibetaanse massage verlicht de arts de spierspanning, ontspant deze en vergemakkelijkt de bloedtoevoer naar de wervelkolom. Pijn en stress op de tussenwervelschijven worden verminderd en het herstel begint.
Farmacopunctuur
Injecties met homeopathische geneesmiddelen worden gebruikt voor ontsteking van een samengedrukte zenuwwortel; ze versterken het effect van acupunctuur.
Manuele therapie
Voor lumbale osteochondrose wordt de techniek van tractie gebruikt: zacht, handmatig strekken van de wervelkolom. Het wordt alleen gebruikt na het ontspannen van de spieren, het verlichten van spasmen en spanning met Tibetaanse acupressuurmassage en acupunctuur.
Met behulp van handmatige manipulatie vermindert de arts de belasting op de schijven en gewrichten van de wervelkolom, verbetert de mobiliteit in de onderrug, elimineert zenuwkrampen en compressie en herstelt de normale bloedstroom.
Hirudotherapie
Verbetert de bloedcirculatie in de onderrug, helpt bloedstagnatie te elimineren, vermindert ontstekingen, stimuleert metabolische processen.
Moxibustie-therapie
Puntverwarming met een sigaar of een smeulende kegel versnelt het herstel van de tussenwervelschijven, verbetert de stofwisselingsprocessen, de bloedcirculatie en heeft een extra pijnstillende en ontstekingsremmende werking. Het verwarmen van de naalden versterkt de werking van acupunctuur.
Tibetaanse kruidengeneesmiddelen
Ze verbeteren de werking van de bloedvaten, de bloedcirculatie, de werking van het zenuwstelsel, helpen bij gevoelloosheid, verbeteren de leverfunctie, collageensynthese, hebben een chondroprotectieve werking, versnellen het herstel van tussenwervelschijven en gewrichten.
Vacuümtherapie, steentherapie
Deze procedures ontspannen de spieren goed, normaliseren de lymfestroom, stimuleren de bloedcirculatie, vullen de effecten van acupunctuur en acupressuur aan en verhogen het therapeutische effect van een complexe sessie.
Schokgolftherapie (SWT) kan worden toegepast op de grens van de lumbale en sacrale regio. Deze procedure creëert het effect van interne massage, verbetert de bloedcirculatie, verlicht pijn, vermindert ontstekingen en versnelt de behandeling van osteochondrose.
Resultaten van de behandeling van osteochondrose
Behandeling van lumbale en lumbosacrale osteochondrose in de kliniek geeft stabiele resultaten op de lange termijn:
- aanzienlijke verlichting of volledige eliminatie van pijn in de onderrug, bil, been;
- herstel van de gevoeligheid in de voet, het been, eliminatie van gevoelloosheid, verkoudheid, spierzwakte;
- herstel van de flexibiliteit van de onderrug, eliminatie van stijfheid en stijfheid van de onderrug;
- preventie van parese, verlamming, impotentie en andere complicaties;
- verbetering van de werking van het urogenitale systeem.
Positieve veranderingen in de tussenwervelschijven worden bevestigd door MRI-beelden. Om dit te bereiken gebruiken wij geen chirurgische of medicinale methoden.
Huis- en folkremedies voor de behandeling van osteochondrose van de lumbale wervelkolom
Er moet alleen melding worden gemaakt van volksremedies omdat velen gewend zijn ze te gebruiken voor lumbale radiculitis en andere manifestaties van lumbosacrale osteochondrose. In de regel is dit een behandeling met warmtekompressen, opwarming, brandende zalven, bijensteken.
Meestal worden mosterd, hete rode peper, mierikswortel, knoflook en kamfer gebruikt in kompressen, verwarmingspleisters en zalven. Aloëpuree of -sap kan worden gebruikt als remedie tegen ontstekingen.
Warmte vermindert de spierspanning en vermindert de belasting van samengedrukte zenuwwortels en tussenwervelschijven. Dit verklaart de tijdelijke verlichting van pijn en verbeterde mobiliteit in de onderrug. Deze medicijnen vervangen de behandeling niet; ze worden meestal gebruikt voor acute pijnaanvallen.
Wervelartrose met lumbale osteochondrose
Lumbale spondyloartrose en osteochondrose ontstaan vaak vanwege veel voorkomende redenen en ontwikkelen zich daarom parallel. Artrose van de tussenwervelgewrichten betekent uitputting van kraakbeenweefsel. Net als osteochondrose manifesteert het zich als pijn in de onderrug, die erger wordt bij beweging, gewichtheffen en andere fysieke activiteiten. Maar er zijn enkele verschillen in symptomen.
Pijn bij artrose van de wervelgewrichten kan vooral ernstig zijn na een nacht slapen, 's ochtends of aan het begin van bewegingen. Dergelijke pijnen worden startpijnen genoemd. Na enige tijd neemt hun intensiteit af. Een kenmerkend symptoom van de ziekte is ochtendstijfheid en stijfheid in de onderrug.
Gewrichtsaandoeningen leiden tot spanning en spierpijn in de billen, moeite met bewegen in de heupgewrichten. Symptomen zoals gevoelloosheid en zwakte in de benen vergroten de gelijkenis van artrose van de wervelgewrichten met lumbosacrale osteochondrose.
Behandelingsmethoden voor deze ziekten zijn grotendeels vergelijkbaar. Ze zijn gericht op het ontspannen van de spieren, het vergroten van de bloedstroom en bloedtoevoer naar de lumbale wervelkolom en het stimuleren van herstelprocessen. Collageen is de bouwstof voor tussenwervelgewrichten en tussenwervelschijven. Daarom omvat de behandeling van spondyloartrose en osteochondrose het verbeteren van de leverfunctie, waarvan de collageensynthese en de toevoer ervan naar de wervelkolom afhangen.
Voeding voor lumbosacrale osteochondrose
Lumbosacrale osteochondrose ontwikkelt zich vaak tegen de achtergrond van overgewicht. Dit vereist individuele voedingscorrectie in combinatie met andere behandelmethoden.
Lumbale osteochondrose is een verkoudheidsziekte en wordt geassocieerd met een aandoening van de Bad-kan (slijm) en Rlung (wind) systemen. De onbalans van deze systemen houdt verband met blootstelling aan en ophoping van kou, dus voeding voor lumbale osteochondrose moet het lichaam maximale warmte geven. Maar tegelijkertijd moet je de lever niet overbelasten met gekruid, zout, gerookt, vet, gefrituurd voedsel.
Rauwe groenten, fruit en vruchtensappen koelen het lichaam. Deze producten kunnen worden gebruikt als bron van vitamines, maar alleen na warmtebehandeling. Suiker en witbrood worden gekoeld bewaard, dus het is beter om ze uit te sluiten. Suiker kan indien mogelijk worden vervangen door honing. Aardappelen kunnen, net als andere verkoelende voedingsmiddelen, worden aangepast met ghee, knoflook, kruiden (nootmuskaat, kurkuma, gember, kaneel, zwarte en rode peper).
Kwartel- en kippeneieren zijn verwarmend, zodat ze kunnen worden geconsumeerd voor lumbale osteochondrose. Harde, oude kazen, ghee en gevogelte worden aanbevolen. Het gezondste product is vis, vooral vette zalm. Naast het feit dat vis ideaal is om te verwarmen en te helpen bij slijm- en windaandoeningen, versterkt en herstelt het bovendien de tussenwervelschijven en gewrichten vanwege het chondroïtinegehalte. Ook nuttig zijn gerechten gemaakt van vis en dierlijke bindweefsels (kraakbeen, pezen), beenmerg en botten, waaronder rijke bouillons, gelei-vlees en aspic.